Aktualności
30 KWIETNIA - ŚWIATOWY DZIEŃ SPRZECIWU WOBEC BICIA DZIECI
W Polsce bicie dzieci to problem poważniejszy niż może się wydawać. Największym wyzwaniem jest zmiana mentalności dorosłych, którzy klapsa, kuksańca czy pociągnięcie za ucho nie traktują jako przejawów przemocy. Popularne nadal stwierdzenie „tyłek nie szklanka się nie zbije” skutkuje tzw. podwójnym standardem „jestem przeciw przemocy, no chyba, że klaps wychowawczy”.
W naszym kraju zakaz bicia dzieci regulowany jest Ustawą o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz Kodeksem Rodzinnym
i Opiekuńczym.
BICIE DZIECKA TO PRZEMOC !!!!!!
- Jest atakiem na godność dziecka - a przecież każdy człowiek ma prawo do poszanowania swojej godności i integralności.
- Zaburza rozwój dziecka - bicie przez najbliższe osoby odbiera dziecku odwagę życiową i sprawia, że dziecko staje się osobą niepewną,
o niskim poczuciu własnej wartości. - Utrudnia myślenie - bicie budzi lęk, który zaburza myślenie
i zapamiętywanie, nie uczy dziecka jak zachować się poprawnie, za to wywołuje lęk i przerażenie, obawę przed kolejnymi razami. - Uczy przemocy - bite dziecko uczy się, że „silniejszy ma zawsze rację", „silniejszy ma prawo bić słabszego", a „problemy zamiast rozumem łatwiej rozwiązać siłą".
- Niszczy relacje - gdy dziecko boi się rodzica, nie zwróci się do niego
o pomoc w trudnych sytuacjach, korzysta z rad niedoświadczonych rówieśników lub będzie szukać ucieczki od problemu np. w narkotyki lub alkohol. - Niszczy autorytet rodzica - dziecko z czasem zorientuje się, że rodzic bije, gdyż nie umie poradzić sobie z własną złością - i przestanie szanować rodzica.
- Uczy, że lepiej jest kłamać - gdy dziecko popełni błąd lub zrobi coś złego,
z lęku przed biciem będzie kłamało, na przykład zrzuci winę na młodszego brata. - Klapsy z czasem stają się coraz mocniejsze - bite dziecko przyzwyczaja się do klapsów i udaje, że klaps nie boli („to wcale nie bolało!"). Aby uzyskać ten sam efekt rodzic nieświadomie może bić coraz mocniej
i spowodować uszkodzenie ciała dziecka co może prowadzić do urazów fizycznych (siniaki, krwiaki podtwardówkowe, uszkodzenia nerwów, zespół dziecka potrząsanego). - Przekazuje nielogiczną argumentację – „biję cię dla twojego dobra", „biję cię, bo uderzyłeś swoją siostrę".
- Przyczynia się do zwiększenia ilości zachowań agresywnych u dziecka - im częściej dziecko jest bite tym częściej ono samo bije inne dzieci oraz rodzeństwo.
- To udawanie, że klaps ma funkcję edukacyjną - podczas gdy zazwyczaj jest po prostu wyładowaniem złości, frustracji i poczucia niemocy rodzica.
- Jest to przekazywanie przemocy z pokolenia na pokolenie - nie wszyscy, którzy byli bici, sami biją. Lecz wszyscy, którzy biją swoje dzieci, byli bici w dzieciństwie.
- Prowokuje poczucie złości i chęć zemsty, które pozostaje w dziecku.
Nie bądź obojętny wobec przemocy zwłaszcza w stosunku do dzieci, które same nie potrafią się bronić.
Możesz zrobić jedną prostą rzecz
ZAREAGUJ !!!
Telefon alarmowy 112
Całodobowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111
Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12
Ogólnopolski Telefon dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” - 800 12 00 02
25 kwietnia – Dzień Świadomości Alienacji Rodzicielskiej
Corocznie, od 2006 roku, 25 kwietnia obchodzimy Międzynarodowy Dzień Świadomości Alienacji Rodzicielskiej. Co kryje się pod pojęciem „alienacja rodzicielska”? Są to celowe zachowania i działania podejmowane przez jednego z rodziców, które mają doprowadzić do ograniczenia kontaktów dziecka z drugim rodzicem. Na te działania mogą składać się: oczernianie rodzica, nastawianie dziecka przeciwko niemu, nieumożliwianie kontaktów, manipulowanie. Zwykle taka sytuacja ma miejsce wtedy, kiedy rodzice dziecka rozstają się lub są w konflikcie. Należy jednak pamiętać, że nawet jeżeli dorośli nie stanowią już pary – dla dziecka obydwoje są równie ważnymi rodzicami. W związku z tym, zjawisko alienacji może mieć długofalowe skutki w życiu dziecka, wpływać na jego rozwój, szczególnie w sferze emocji. Więcej informacji na temat alienacji rodzicielskiej można uzyskać np. na stronie Stowarzyszenia „Nasze Dzieci – Razem Przeciw Alienacji w Rodzinie” (https://www.alienacja.eu).
Webinar „Kryzys emocjonalny dziecka. Jak reagować i wspierać?”
Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę zaprasza osoby pracujące z dziećmi oraz rodziców na webinar 26 kwietnia w godz. 17.00-19.00
Spotkanie dotyczyć będzie reagowania na objawy depresji, deklaracje samobójcze czy autoagresję oraz leczenia zaburzeń emocjonalnych dzieci i młodzieży. Poruszony zostanie również kontekst poszanowania praw dziecka do intymności i podmiotowości.
Ośrodek Adopcyjny w Rzeszowie zachęca do udziału w tym wydarzeniu.
Zgłoszenia należy kierować na adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Projekt finansowany przez Komisję Europejską w ramach Projektu „Building Bridges – Civic Capital in Local Communities”, realizowanego ze środków programu CERV finansowanego ze środków Komisji Europejskiej w ramach programu „Obywatele, równość, prawa i wartości” na lata 2021–2027.
Dlaczego moje dziecko doświadcza lęku i jak mu pomóc?
Dlaczego moje dziecko doświadcza lęku i jak mu pomóc?
Redakcja CHARAKTERY wraz partnerami strategicznymi zaprasza w dniu 17.04.2024r. o godzinie 19.30 na darmowy webinar "Dlaczego moje dziecko doświadcza lęku i jak mu pomóc?", który poprowadzi Renata Gross - psychoterapeutka, pedagożka i współautorka poradnika „Nastolatki na zakręcie”. Ośrodek Adopcyjny w Rzeszowie zachęca do wysłuchania powyższego wykładu jeśli Państwa dziecko doświadcza lęków, niepokoju, wahań, bądź spadku nastroju, unika szkoły i aktywności, które wcześniej chętnie podejmowało. To wydarzenie pomoże zrozumieć trudności z jakimi zmagają się nastolatkowie, a jak im pomóc.
https://www.youtube.com/watch?v=jZxDqo-zBfo
12 kwietnia – Międzynarodowy Dzień Dzieci Ulicy
Międzynarodowy Dzień Dzieci Ulicy został ustanowiony w 2011 r. przez Konsorcjum dla Dzieci Ulicy (The Consortium for Street Children, CSC). Jest to międzynarodowa sieć organizacji walczących o prawa dzieci ulicy, starająca się poprawić ich sytuację. Celem obchodzenia tego dnia jest zwrócenie uwagi społeczeństwa międzynarodowego na sytuację dzieci ulicy i zrozumienia problemu.
Z danych wynika, że na świecie żyje około 90 milionów dzieci ulicy. Są to dzieci, które przez krótszy lub dłuższy czas pozostają bezdomne, doświadczają głodu, chorób, przemocy i samotności. Dzieci ulicy, aby przeżyć podejmują się kradzieży, prostytucji, handlu narkotykami i przemocy.
Rada Europy wyodrębniła trzy kategorie dzieci ulicy:
- street working children - dzieci, które pracują na ulicy, ale najczęściej mieszkają w domu rodzinnym i utrzymują kontakt z rodziną,
- street living children - dzieci pracujące i mieszkające na ulicy, które utrzymują sporadyczny kontakt z krewnymi,
- children at risk- dzieci przebywające w instytucjach poprawczych, więzieniach lub utrzymywane przez starsze dzieci.
Problem w szczególności dotyczy Azji i Ameryki Łacińskiej. Jednak według danych pochodzących z Międzynarodowego Raportu o Dzieciach Ulicy w 9 milionowej grupie dzieci żyjących w Polsce aż 1,2 miliona z nich to „dzieci ulicy” (podane za: Dzieci ulicy. Raport z socjologicznych badań terenowych na zlecenie Miejskiego Programu Przeciwdziałania Przestępczości Młodzieży w Krakowie, red. B. Sierocka, M. Drewniak, Kraków 2009.) Według danych Rzecznika Praw Dziecka cytowanych w tym dokumencie 60 tys. dzieci to dzieci ulicy. Trudno oszacować faktyczną liczbę odzwierciedlającą skalę tego zjawiska, ponieważ wśród „dzieci ulicy” są też te mające rodziny, nocujące w domu a tylko większość czasu wolnego lub przeznaczonego na naukę spędzają poza nim.
Dziecko ulicy w Polsce większość czasu spędza na podwórkach i ulicach, gdzie zaspokaja swoje dziecięce potrzeby. Dzieci te pochodzą najczęściej z rodzin dysfunkcyjnych, w których występują problemy takie jak: brak umiejętności wychowawczych rodziców, alkoholizm, ubóstwo, przemoc domowa, przestępczość, wielodzietność, bezrobocie, złe warunki mieszkaniowe, niski poziom higieny. Są to także dzieci którym rodzice nie poświęcają czasu i uwagi oraz są wychowywane w chłodzie emocjonalnym. Dzieci takie, pragnąc być zauważone, znajdują oparcie w grupie rówieśniczej na podwórku, gdzie przejmują negatywne wzorce, przez co wpadają w konflikty z prawem, zaniedbują obowiązki szkolne i już w bardzo młodym wieku stają się ofiarami uzależnień.
Już w 1901 r. Janusz Korczak wydał książkę pt. „Dzieci ulicy” opierając się na relacji z towarzyszenia warszawskim dzieciom w ich drodze życiowej.
Ośrodek Adopcyjny w Rzeszowie zaprasza do lektury publikacji pod redakcją Krzysztofa Biela
https://wydawnictwo.ignatianum.edu.pl/sites/wydawnictwo/files/publikacje_pdf/dzieci_ulicy.pdf